Tekenen van depressieHopeloze kijk, Verloren interesse, Vermoeidheid, Angst, Prikkelbaarheid bij mannen, Veranderingen in eetlust, Emoties, Zelfmoordgedachten. Symptomen moeten minstens twee weken aanhouden en moeten een verandering in uw vorige functioneringsniveau vertegenwoordigen voor een diagnose van depressie. Ook medische aandoeningen (bijv. De dood van een dierbare, het verlies van een baan of het beëindigen van een relatie zijn moeilijke ervaringen voor een persoon om te doorstaan.
Het is normaal dat gevoelens van verdriet of verdriet zich ontwikkelen als reactie op dergelijke situaties. Degenen die verlies ervaren, kunnen zichzelf vaak omschrijven als"depressief”. Verdriet en depressie kunnen naast elkaar bestaan Voor sommige mensen kan de dood van een dierbare, het verliezen van een baan of het slachtoffer zijn van een fysieke aanval of een grote ramp tot depressie leiden. Wanneer verdriet en depressie samen voorkomen, is het verdriet ernstiger en duurt het langer dan verdriet zonder depressie.
Onderscheid maken tussen verdriet en depressie is belangrijk en kan mensen helpen om de hulp, ondersteuning of behandeling te krijgen die ze nodig hebben. Depressie is een van de meest behandelbare psychische stoornissen. Tussen 80% en 90% procent van de mensen met een depressie reageert uiteindelijk goed op de behandeling. Bijna alle patiënten krijgen enige verlichting van hun symptomen.
Vóór een diagnose of behandeling moet een gezondheidswerker een grondige diagnostische evaluatie uitvoeren, inclusief een interview en een lichamelijk onderzoek. In sommige gevallen kan een bloedtest worden gedaan om er zeker van te zijn dat de depressie niet te wijten is aan een medische aandoening zoals een schildklierprobleem of een vitaminetekort (het omkeren van de medische oorzaak zou de depressie-achtige symptomen verlichten). De evaluatie zal specifieke symptomen identificeren en medische en familiegeschiedenissen onderzoeken, evenals culturele en omgevingsfactoren met als doel tot een diagnose te komen en een actie te plannen. Hersenchemie kan bijdragen aan de depressie van een individu en kan een rol spelen bij hun behandeling.
Om deze reden kunnen antidepressiva worden voorgeschreven om iemands hersenchemie te helpen wijzigen. Deze medicijnen zijn geen sedativa, „bovendeel” of kalmeringsmiddelen. Over het algemeen hebben antidepressiva geen stimulerend effect op mensen die geen depressie ervaren. Psychiaters raden patiënten meestal aan om gedurende zes of meer maanden medicijnen te blijven gebruiken nadat de symptomen zijn verbeterd.
Langdurige onderhoudsbehandeling kan worden voorgesteld om het risico op toekomstige episodes voor bepaalde mensen met een hoog risico te verminderen. Bij psychotherapie kan alleen het individu betrokken zijn, maar het kan ook anderen omvatten. Gezins- of relatietherapie kan bijvoorbeeld helpen bij het aanpakken van problemen binnen deze hechte relaties. Groepstherapie brengt mensen met soortgelijke ziekten samen in een ondersteunende omgeving, en kan de deelnemer helpen om te leren hoe anderen omgaan in vergelijkbare situaties.
Afhankelijk van de ernst van de depressie kan de behandeling enkele weken of veel langer duren. In veel gevallen kan een aanzienlijke verbetering worden aangebracht in 10 tot 15 sessies. ECT is een medische behandeling die meestal is gereserveerd voor patiënten met een ernstige depressie die niet hebben gereageerd op andere behandelingen. Het gaat om een korte elektrische stimulatie van de hersenen terwijl de patiënt onder narcose is.
Een patiënt krijgt doorgaans twee tot drie keer per week ECT voor in totaal zes tot 12 behandelingen. Het wordt meestal beheerd door een team van getrainde medische professionals, waaronder een psychiater, een anesthesist en een verpleegkundige of arts-assistent. ECT wordt al sinds de jaren veertig gebruikt en vele jaren van onderzoek hebben geleid tot grote verbeteringen en de erkenning van de effectiviteit ervan als een mainstream in plaats van een laatste redmiddel behandeling. Er zijn een aantal dingen die mensen kunnen doen om de symptomen van depressie te verminderen.
Voor veel mensen helpt regelmatige lichaamsbeweging om een positief gevoel te creëren en de stemming te verbeteren. Regelmatig voldoende kwaliteitsslaap krijgen, gezond eten en alcohol (een depressivum) vermijden, kan ook helpen de symptomen van depressie te verminderen. Depressie is een echte ziekte en er is hulp beschikbaar. Met de juiste diagnose en behandeling zal de overgrote meerderheid van de mensen met een depressie het overwinnen.
Als u symptomen van depressie ervaart, is een eerste stap om naar uw huisarts of psychiater te gaan. Praat over uw zorgen en vraag om een grondige evaluatie. Dit is een begin om aan uw behoeften op het gebied van geestelijke gezondheid. Veel voorkomende symptomen zijn stemmingswisselingen, prikkelbaarheid of woede, depressieve stemming, en duidelijke angst of spanning.
Andere symptomen kunnen zijn: verminderde interesse in gebruikelijke activiteiten, moeite met concentreren, gebrek aan energie of gemakkelijke vermoeidheid, veranderingen in eetlust met specifieke hunkeren naar voedsel, moeite met slapen of te veel slapen, of een gevoel overweldigd of uit de hand gelopen te zijn. Lichamelijke symptomen kunnen zijn: gevoelige borsten of zwelling, gewrichts- of spierpijn, een gevoel van „opgeblazen gevoel” of gewichtstoename. Deze symptomen beginnen een week tot 10 dagen voor het begin van de menstruatie en verbeteren of stoppen rond het begin van de menstruatie. De symptomen leiden tot aanzienlijk leed en problemen met regelmatig functioneren of sociale interacties.
Voor een diagnose van PMDD moeten de symptomen het afgelopen jaar in de meeste menstruatiecycli zijn opgetreden en moeten ze een negatief effect hebben op het werk of het sociaal functioneren. Premenstruele dysfore stoornis treft naar schatting tussen 1,8% en 5,8% van de menstruerende vrouwen elk jaar. PMDD kan worden behandeld met antidepressiva, anticonceptiepillen of voedingssupplementen. Veranderingen in voeding en levensstijl, zoals het verminderen van cafeïne en alcohol, voldoende slaap en lichaamsbeweging krijgen en het beoefenen van ontspanningstechnieken, kunnen helpen.
Premenstrueel syndroom (PMS) is vergelijkbaar met PMDD omdat de symptomen zeven tot 10 dagen voordat de menstruatie van een vrouw begint optreden. PMS brengt echter minder en minder ernstige symptomen met zich mee dan PMDD. Aanhoudende depressieve stoornis begint vaak in de kindertijd, adolescentie of vroege volwassenheid en treft elk jaar naar schatting 0,5% van de volwassenen in de Verenigde Staten. Personen met een aanhoudende depressieve stoornis beschrijven hun humeur vaak als „verdrietig” of"down in the dumps”.
Omdat deze symptomen onderdeel zijn geworden van de dagelijkse ervaring van het individu, zoeken ze misschien geen hulp, alleen ervan uitgaande dat „Ik altijd zo ben geweest. De symptomen veroorzaken aanzienlijk leed of moeilijkheden bij het werk, sociale activiteiten of andere belangrijke gebieden van functioneren. Hoewel de impact van aanhoudende depressieve stoornis op werk, relaties en het dagelijks leven sterk kan variëren, kunnen de effecten ervan zo groot of groter zijn dan die van een depressieve stoornis. Een depressieve episode kan voorafgaan aan het begin van aanhoudende depressieve stoornis, maar kan ook optreden tijdens (en worden gesuperponeerd) een eerdere diagnose van aanhoudende depressieve stoornis.
De specifieke DSM-5-criteria voor depressieve stoornis worden hieronder uiteengezet. Depressie kan iemands vermogen om belangrijke levensactiviteiten uit te voeren beperken en het kan het leven van familie en vrienden verstoren. Bevestigende diagnose van een MDE vereist volgens DSM-IV minimaal vijf symptomen (ten minste één is stemming of anhedonie) gedurende minimaal 2 weken (zie tabel I voor DSM-IV). Iedereen met elke vorm van depressie kan de diagnostische symptomen van depressie vertonen, maar kan ook unieke of verschillende symptomen hebben, afhankelijk van het type depressie of het geslacht of de leeftijd van de persoon.
Onderscheidbare haplotype blokken in de HTR3A- en HTR3B-regio in de Japanners onthullen bewijs van associatie van HTR3B met ernstige depressie bij vrouwen. Uw arts kan echter bloedonderzoeken uitvoeren om andere medische problemen op te sporen die symptomen hebben die lijken op die van depressie. Het veroorzaakt ernstige symptomen die van invloed zijn op hoe u zich voelt, denkt en omgaat met dagelijkse activiteiten, zoals slapen, eten of werken. Naast een slecht humeur zijn verschillende aanhoudende symptomen vereist voor de diagnose van ernstige depressie, maar mensen met slechts een paar - maar verontrustende - symptomen kunnen baat hebben bij de behandeling van hun „subsyndromale depressie”.
Veel voorkomende tekenen en symptomen van depressie bij kinderen en tieners zijn vergelijkbaar met die van volwassenen, maar er kunnen enkele verschillen zijn. Een gerandomiseerde, dubbelblinde studie met parallelle groepen waarin de werkzaamheid en veiligheid van 2 doses vortioxetine bij volwassenen met depressieve stoornis worden vergeleken. Wanneer de prevalentie van symptomen en gevoeligheid voor verandering zijn geëvalueerd in grote datasets met behulp van itemanalyse of factoranalyse, komen verschillende kernsymptomen naar voren met een grotere gevoeligheid voor verandering en minder vervorming door tijdens de behandeling optredende bijwerkingen dan bij de volledige versies van de schaal. Ernstige depressie treft ook oudere volwassenen, tieners en kinderen, maar blijft vaak niet gediagnosticeerd en onbehandeld in deze populaties.
In feite erkende Parker's groep onlangs dat symptoomprofielen binnen de „melancholiepopulatie” kunnen variëren met de leeftijd. Als medicijnen de symptomen van depressie niet verminderen, kan elektroconvulsietherapie (ECT) een optie zijn om te onderzoeken. .
